Στο έργο «Bypass», η στάχτη χρησιμοποιείται σε χοντρή στρώση όπου μετακινείται μ’ έναν απλό, αθέατο και «μαγικό μηχανισμό», δημιουργώντας ένα ποιητικό αλλά και πένθιμων τόνων αποτέλεσμα. Η στάχτη, που ξαφνικά ζωντανεύει με την κίνηση, δημιουργεί φανταστικές, ουτοπικές χαρτογραφήσεις ενός ονειρικού τοπίου και συνδέεται με έννοιες όπως της αναγέννησης και της ανακύκλωσης του θανάτου σε ζωή. Το βίντεο που εγγράφει μέρος αυτής της συνεχούς κυκλικής κίνησης της στάχτης –υλικό που δεν αναγνωρίζει αμέσως ο θεατής– δημιουργεί μια πρωτόγνωρη αποτύπωση της πραγματικότητας. Τις έννοιες του διαχωρισμού και των συνόρων η καλλιτέχνις αντικαθιστά με την ανοιχτή δομή της μετακινούμενης στάχτης, εναλλακτική εικόνα στο αδιέξοδο του πένθους. Η συνεχής αλλαγή του εικαστικού αυτού τοπίου λειτουργεί και μεταφορικά ως αναδόμηση της ταυτότητας του εγώ, απόλυτα αναγκαίας και όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο. Η Χατζηγεωργίου επισημαίνει ότι «Ένας λαός αν δεν θέλει να θαφτεί μέσα στο μαυσωλείο του, πρέπει να ξέρει να αποσπάται από τις συνήθειές του, να τις καταπατά για να ανανεωθεί».
Γιούλα Χατζηγεωργίου

About the Work
